Türkiye’ye adanmış bir ömür… Erdoğan Demirören 5 yıl evvel bugün hayata veda etti

Sadece Türkiye iktisadına taraf vermiş bir endüstrici, birincileri gerçekleştirmiş korkusuz bir teşebbüsçü, ufku geniş bir medya işvereni ya da spor topluluğunun tanındık simalarından biri değildi.

O ayrıyeten keyifli bir aile babası. Torunuyla çocuk olan bir dede. Sanata düşkün bir koleksiyoner. Eğitime kıymet veren bir hayırseverdi.

Kırım’dan gelip İnegöl’e yerleşen atlı otomobil ustası dedesi Tatar Hacı Hüseyin’in akabinde genç Cumhuriyet’in girişimcilik ruhunu yakalayan babası Şükrü Beyefendi, Sirkeci’de “Kolaylık Oto” tabelasını asarak birinci büyük adımı atmıştı iş dünyasına.

1937 yılında, gözünü İstanbul’da açtı Erdoğan Demirören. Şimdi lisede okurken atıldı iş hayatına, bir daha da hiç kopmadı.

Üzerine titrediği ailesi onun için her şeydi. Vatani misyonunun akabinde, genç yaşta Tülin Çini ile hayatını sonuna dek birleştirdi. Çiftin, Demirören bayrağını farklı alanlarda doruğa taşıyacak üç çocuğu oldu; Yıldırım, Meltem ve Tayfun Demirören.

“İş insanı olmanın okulu yoktu, tek yol var; o da gece gündüz çalışmak!”

Öyle de yaptı:

Geleneklerine ve milletine gönülden bağlı olan Erdoğan Demirören her işinde evvel devletinin ve milletinin çıkarlarını göz önüne alarak “Yüzde yüz yerli ve ulusal sermaye” diyerek çalıştı.

Sanayiciliğe birinci adımı, 1968’de MOTOPAR ile attı. Sonrasında yüzde yüz yerli sermaye ile Milangaz, Parsat Piston, Oto Gaz üzere çeşitli faaliyet alanlarındaki üretim ve istihdamıyla ülke iktisadına büyük katkı sağladı.

Milli formayı terletecek kadar da sporun içindeydi Erdoğan Demirören. Futboldan voleybola; kupalara, zaferlere, birincilere uzanan coşkularda izi, takviyesi, vardı daima. 

Doğayla baş başa kalma isteğini golf tutkusuyla birleştirdi. Yüzlerce toplumsal sorumluluk projesine öncü oldu.

Sanat ve koleksiyonerliğe karşı merakını Kahire El-Ezher Üniversitesi Mezunu, İshak Paşa Külliyesi’nde hafızlık yapmış, dört lisan bilen bir öteki dedesi Hacı Ahmet Kabataş’tan almıştı. Gençlik yıllarından itibaren tombaktan resme, dokumadan Kur’an’a birçok yapıtın koleksiyonunu yaptı. Dünyanın dört bir yanından topladığı Türk ve Osmanlı yapıtlarını ülkeye geri kazandırdı.

Sadece iş hayatı dostluğu değildi onunki, cemiyet hayatının da sevilen simalarındandı.

Ülkesine aşıktı. İktisadın her dar boğaza girdiği gün, o fedakarlıklarla çıktı ortaya. İş dünyasına seslendi, cesaretlendirdi.

Dostlarının ve iş etrafının aklında daima “milliyetçi bir iş insanı” olarak hafızalara kazındı.

O bu toprakların ruhu, bu ülkenin efsunlu öyküsünün satır başlarından biriydi.

Yüreğine, kalbine, cüretine teşekkürler Erdoğan Demirören.