‘Pasaj’dan geçerken sakın şaşırma

Evrim Altuğ- Arter’in Galeri 1’de yıl sonuna dek izlenecek yeni standı, Nuri Kuzucan’ın izleyicileri görsel ve kavramsal “Pasaj”lara sevk ettiği titiz bir tecrübe kaynağı olarak keşfedilmeyi bekliyor. Sanatkarın, yükle 2023 olmak üzere son sekiz yıla uzanan 20’yi aşkın yapıtının, küratör Nilüfer Şaşmazer imzası ile sunulduğu standı Arter girişindeki 2023 tarihli büyük rölyefi “Plan” ile flört ediyor. Ortalarında Serdar Bilgili, Selin Süter, Selahattin Aksoy ve Alp Şenbay’ın yer aldığı farklı koleksiyonlardan derlenen standıyla Kuzucan, ışığın yüzeye fedakârlığını bereketli bir yaklaşımla sınayan, karakteristik bir emek ve sabrın demini, meraklılarıyla buluşturuyor.

2020 tarihli “Açık Yer 2” projesiyle son olarak İstanbul Tepebaşı’ndaki Galerist’ten de aşina olduğumuz Kuzucan’ın çalışmaları, birer soyut ‘okuma ve yazma’ kursu üzere işliyor. Sanatçı, emeğini izleyici ve yapıtlarıyla tıpkı vakit ve yer dilimlerinde sindirmeyi seven, sanatkâr tabiriyle ‘etüt’ten hiç gocunmayan, ‘ân’ın tazeliği ve biricikliğini yapıtlarıyla mütevazı bir formda savunan bir tutum ortaya koyuyor. Kuzucan bu tahsil sürecini birebir vakitte Şaşmazer’in Arter bünyesine de empatik bir içgüdüyle sindirdiği mimarî dertlerle konuk ettiği çalışmalarıyla pekiştiriyor. Böylesi ‘soyut’, tıpkı anda hem bu kadar tekil lakin çoğul da olmaya teşne bir teşhirde, yapıtların künyeleriyle konuşacak olursak, Kuzucan’ın yapıtları, imgenin “Kaligrafi”si peşinden giderken, birbirlerine “Bir Yüzey, Dört Form” eşliğinde “Yeniden İnşa” ihalelerine yöneliyor. Yapıtlarında rasyonel, serin bir tutumla üretse de Nuri Kuzucan ve yapıtları metafiziğin üniversal ehliyetini almış olmanın teminatıyla bir ortaya geliyor.

Kuzucan’ın çalışmaları, birer soyut ‘okuma ve yazma’ kursu üzere işliyor.

Anlayış laboratuvarı

Mimari tasarımı His Doğan’a ilişkin olan stantta, sanatçı yapıtlarının ürettiği çok sesli müzikle, hayat ve mevte bıyık altından gülümsüyor ve “Ahşap, Kumaş, Pigment, Işık ve Gölge, 28 Ünite” artık hayal kudretli ne verdiyse, stant konuklarının zihinsel, duygusal açlığına hassas, kavramsal bir çilingir sofrası kuruyor. “Üçgenler, beyazlar, çizgiler”in “Rölyefler”le selamlaştığı, “Pasaj için Maketler”in “Küpler”e bindiği bir görsel sanat ‘mahallesi’ kuran, Şaşmazer’in tabiri ile bir “Mekân-Resim / Resim-Mekân” deneyimine davetiye çıkaran Kuzucan, “Perspektif”lerin, “Diyagram”ların, “Üçgenler, Beyazlar, Çizgiler”den oluşan “Üçleme”lerin randevulaştıkları bu “Pasaj”da, özellikle izleyicinin farkındalığını kışkırtan, yalın ve uzun soluklu bir ‘anlayış’ laboratuvarı kurduğunu gösteriyor. Stant, izleyicisini alışılmış ki küratör Şaşmazer’in bir orkestra şefi titizliğiyle ikâmet verdiği eserler ortasına bilerek bırakırken bir süre sonra iç mimarisiyle de ışık ve sürpriz duygusu doğuran aktiflik plastik, hacimsel, vakte hassas ve elbette mimarî lakin devingen bir uyumlanış adresi hâlini alıyor.

Özetle, Nuri Kuzucan ‘içerisi ve dışarısı’ arasındaki kişi ve bireyler ya da pozisyon ve uzay ortasındaki ölümsüz sevdayı çok geometrik bir ezgi kaynağı hâline getirmesini biliyor. Sanatçı, “Pasaj için Fasadlar”ı, “Siyah Küpler, Beyaz Boşluklar”ı, “Diptik Mekân”larıyla günümüz vakit ve yer fakirliğinden mustarip her bireyi, olanca estetik hatta terapi bonkörlüğüyle İstanbul Dolapdere’deki Arter’e bekliyor.