Konya’da yaşayan Yusuf Eymen ‘Anne’ dedi
Yedi yıllık evli Fatmanur-Seyfullah Dağlı çiftinin 2 çocuğundan; 7 ay 4 günlük doğan birinci oğulları Yusuf Eymen, 15 gün sonra beyin kanaması geçirdi. 4,5 ay boyunca kuvözde kalan Yusuf Eymen’e serebral palsi ve epilepsi tanısı konuldu. Dağlı çiftinin yıllardır Türkiye’de sürdükleri tedavilerinin akabinde Eymen, geçen eylül ayında Hindistan’da özel bir hastanede kök hücre nakli ameliyatı olduktan sonra ‘Anne’ demeye başladı.
Oğlunun tedavisi kapsamında Hindistan’a 3 sefer daha gitmesi gerektiğini ve bunun değerli bir ameliyat olduğunu anlatan Seyfullah Dağlı, şu an ameliyat masrafını karşılayacak durumlarının olmadığını söyledi. Eymen’in doğduktan sonra 4,5 ay kuvözde yaşadığını hatırlatan Dağlı, ”Yusuf Eymen’in kuvöz sürecinde tabipler hiçbir umut vermiyordu. 4 ay boyunca daima ölür deniliyordu. Şükür Rabb’ime, bize onu bağışladı. Kuvöz sürecinden sonraki Yusuf Eymen’le bizim öykümüz, temelinde fizik tedaviyle başladı. Devamında bir aile olarak her vakit daima uğraş içerisinde olduk. Gerek fizik tedavi, gerek robotik aletleriyle dayanak olmaya çalıştık. Şu anki Yusuf Eymen’in 4,5 yıldır geldiğimiz süreçte, çok şükür hamdolsun ki genel durumu çok yeterli. Şu an da bedensel olarak bir kasveti var. İnşallah bu da Hindistan’daki irtibata geçip başlattığımız kök hücre süreciyle, önümüzdeki günlerde sıhhatine kavuşacak. Birinci seansını şu an da aldık. Tabi ki yüklü bir maliyet kelam konusu. Bunu şu anda biz aile olarak karşılayamıyoruz” dedi.
‘ANNE DEMESİ DÜNYAYA BEDEL’
Fatmanur Dağlı da oğlunun Hindistan’daki tedavisinin akabinde yaşadıklarını şöyle anlattı: ”Doktorlara nazaran hiç beklemediğimiz bir andı. Katiyen ‘anne’, ‘baba’ diyemez, yürüyemez, konuşamazdı. Birinci ‘Anne’ dediğinde çok keyifli oldum. Güya bu türlü tüm dünyaya bedel oldu. Yusuf Eymen’in en ufak bir hareketi bile bizim için çok büyük bir nimet. Bir hareketini yapabilmesi için aylarca uğraşıyoruz. Kolay olmuyor, fakat evlat yapabileceğimiz hiçbir şey yok, çabalıyoruz. Bizim elimizden geleni bir anne baba olarak yapmaya çalışıyoruz. 4,5 yıldır yaptık da. Maksadımız Eymen’in daha uygun pozisyona gelmesi. Hayalim Yusuf Emine’nin yürüyüp, koşması. Mesela canı bir şey istediğinde, ‘Anne ben şunu istiyorum. Bana bunu alır mısın? Anne benim canım yemek istiyor’ demesini çok istiyorum.”
‘YÜKÜMÜZ ÇOK AĞIR’
Dağlı, konuşmasını şöyle sürdürdü:
“Bizim yükümüz çok ağır. 4,5 yıldır biz hiç kimseden ne bir yardım istedik, ne bir 5 kuruş aldık. Kendi başımıza gayret ettik. Ancak bize bu Hindistan süreci çok ağır geldi. Üstesinden gelmesi çok güç oldu. O yüzden maddi manevi dayanak bekliyoruz. Hindistan sürecinin karşılığını alıyoruz. Mesela Yusuf Eymen, tadımlık yiyordu. Mesela, yoğurdu bir çay kaşığı yiyebiliyordu. İkinci kaşığı verdiğimizde kusuyordu. Hindistan’dan geldikten sonra çorbayı da yoğurdu da rahatlıkla yemeye başladı. Hani artık bir öğün olarak yiyebiliyor. Oturabilme müddeti 1 dakikanın altındayken 7-10 dakika ortasında uzadı. Elinden tutup kaldırdığınız vakit daha dik ve dirençli kalkmaya başladı. Bunlar daima Hindistan’dan geldikten sonra olan şeyler. O yüzden biz pes etmek istemiyoruz. 2’nci seansa da gidip hani çocuğumuzun o tedaviyi tamamlayıp, önümüzü görmek istiyoruz.”