Jorge Jesus’a Arda Güler daveti: İşin aslını Brezilyalı gazetecilere anlatsada öğrensek

Spor Toto Üstün Lig’in 29’uncu haftasında Fenerbahçe, Ankaragücü’nü 1-0 geriye düştüğü maçta 2-1’lik skorla geçti. Sarı-lacivertlilerin zaferini spor müellifleri kıymetlendirdi. Fenerbahçe Teknik Yöneticisi Jorge Jesus’un bu dönem az müddet verdiği Arda Güler’in gösterdiği performans hayran bıraktı.

Milliyet Gazetesi muharrirlerinden Ercan İnanç, Jorge Jesus’a Arda Güler konusunda davette bulundu. Ercan İnanç yazısında, “İşin aslını Brezilyalı gazetecilere anlatsa da öğrensek” sözlerine yer verdi.

İşte Fenerbahçe – Ankaragücü maçı sonrası yapılan değerlendirmeler…

ARDA’YI EN MAKÛS KULLANMA HALİ / ERCAN GÜVEN

Fenerbahçe için Kadıköy’de Ankaragücü’nü uzatmalarda güç bela 2-1 mağlup edip, an prestijiyle “faydası belirsiz” galibiyetten daha kıymetli bir sıkıntı var teknik yönetici ile futbolcu ilgisi bağlamında.
Arda!
Sezon sonu mu olur, bir sonraki dönem sonu mu bilinmez fakat Jorge Jesus gelecekte buralardan gittiğinde, sakın “Arda benim talebemdi” demesin kimselere!.. O sırada, Arda, Avrupa futbolunu kasıp kavuracaktır zira. Tanışanlar şöhretinde kendine yer arayacaktır.
Açıkçası hiç de düzgün bir hoca olamadı Arda’ya Jesus… Hem sorarlar adama, “Fenerbahçe üzere dev bir kulüpte bu kadar harikulade bir futbolcuyla nasıl şampiyon olamadın?” diye.
Bir dönem boyunca en makus biçimde kullandı Arda’yı. Dün, birinci on teğe koyduysa, sebebi konserle maça seyirci çekmeye çalışan Amerikan üslubu spor müsabakalarında olduğu üzere küskün ve ayakları geri geri giden taraftarı tribüne çekmek içindi.

Evet… Beğenilen görünmek, şampiyonluğa inanmayan taraftarın gönlünü almaktı amaç. Hakikaten Arda’nın üstün yeteneklerini kullanmak isteyen bir hoca, sol ayaklı genç yeteneği Hanousek üzere güçlü fizikli Ankaragücü sol bekinin karşısına sağ kanada mı hapseder, yoksa Alex üzere hür bırakıp kilit paslar, ekstra şutlar atacağı, oyun kuracağı santrfor ardına mı koyar?
Çift santrfor ilahi karar müdür?
Değildir lakin ilahi adalet her yerde geçerlidir!
Arda girdi, Jesus’un başı belaya girdi aslında!.. Bugüne kadar niçin yanlışsız dürüst oynatmadın sorusunu yine gündeme geldi. Aldığı topların tamamını hakikat değil kusursuz kullandı Arda. Jesus, bir gün işin aslını Brezilyalı gazetecilere anlatsa da öğrensek!
Maç başladı ve Fenerbahçe oyunu ele aldı. Birinci devreleri harcadığı son maçlarına nazaran daha dikkatli, daha hırslıydı konut sahibi. Fakat Rossi yokları oynayıp Serdar Dursun açıkçası kullanılmayınca, Zajc ortalıkta gözükmeyince birinci yarının son on dakikasına kadar istediği baskıyı kuramadı.

Çünkü, Tolunay Hoca’nın Ankaragücü’sü, süratle topun ardına geçen, tatlı sert futboluyla Fenerbahçe’yi orta alanda durdurmayı beceren bir gruptu. Gol ümitlerini ise Fenerbahçe çıkarken yaptıkları şok presle kazanacakları toplara, hatta Fenerbahçe’nin yaptığı geri pasları sonuna kadar kovalamaya bağlamışlardı.
Maçın golsüz birinci yarısında alandan tribüne heyecan dalgası yayan, Szalai ve Samet’in üst direkten dönen şutlarını bir kenara bırakırsanız, en başta Arda’nın topla yaşadığı aşktı! Kötü halde romantik bir bağı var bu çocuğun topla. Ona çok nazik, şık davranıyor, karşılığında ne istese yapıyor meşin yuvarlak. Topuk pasları, orta toplar, doksana muz şutlar, bir beden çalımıyla üç defansı yatırıp kaleciyle karşı karşıya kalmalar; hepsi ondaydı.
İkinci yarı iki ekip da birer değişiklikle başladı. Ne pas istasyonu yapılan, ne santrfor üzere pasla doyurulan Serdar Dursun’u kenara alıp bugüne kadar hiçbir şey yapmayan Pedro’yu aldı yeniden Hoca. Tolunay Kafkas ise santrfor gerisi Zahid ile Dukovic’i değiştirdi.

Karşılığında Ankaragücü’nün gol atma ihtimali arttı yalnızca. Faal oynayıp Fenerbahçe’nin baskısını kırmaya, kalesine gitmeye başladı.
Ve Jesus’un aklına maçın başından beri bir işe yaramayan Rossi’yi değiştirmek geldi. Emre Mor girdi oyuna. Arao zati kontenjandandı. Fenerbahçe’de asıl eksik olan çabuk oynamaktı. Topu Arda ile buluştursalar kesinlikle bir şeyler oluyordu lakin artık Ankaragücü’ne karşı savunmaya da değer vermeleri gerekiyordu.
Maçın son 20 dakikasına girerken Arda ve Zajc’ı alıp küskünlüğü bir kenara bırakmış futboluna odaklanmış İrfan Can ve Fenerbahçe’yi ipten alan galibiyet golünü atacak olan Crespo’yu oyuna koydu.
Lakin bir dakika sonra Fenerbahçe yüklenirken boş kalan art tarafta perişan durumdaki Fenerbahçe stoperleri ortasından yaptığı sprintle Sowe’un golü geldi.
Ardından İrfan Can’a Ankaragücü ceza alanında yapılan faul ve biraz da hakemin ikramı ile penaltı vardı ve Valencia skoru 1-1 yaptı da konutundaki son dört maçının ikisini kaybeden Fenerbahçe’nin Kadıköy karnesi 5’te 3 olma ihtimali ortadan kalktı.
Uzatmalarda Crespo skoru 2-1 yapmasa, sarsıntı olurdu Fenerbahçe’de deprem!

YELDEĞİRMENLERİ İLE SAVAŞ / TAYFUN BAINDIR

Crespo’nun golü gelmeden, cenaze konutuna benzeyen Kadıköy’de, açıkçası ben de dahil tüm kalemşörler kalemlerini bilemiş maksat tahtasının tam ortasına Ali Koç’u, yanına da Jesus’u koymuş, kritiklerimizi yazmak için bekliyorduk. Ancak futbol, işte bu türlü acayip bir oyun…
Hakem makûs bir hakem de olsa, o düdüğünü çalmadan maç bitmiyor. İrfan Can’ın yalnızca 5 dakikalık kendine gelişi tahminen de dönemi kurtardı. O İrfan Can’ı hayata döndüren de yeniden ona büyük reaksiyon gösteren Fenerbahçe taraftarıydı. Taraftar dün giden maçı, biten dönemi geri getiren en değerli aktördü. Ağır bir protestoya hazırlanmış, Jesus ve Ali Koç’u istifaya çağırma planları yaparken maçın bitiminde çubuklu içindeki oyuncularını avuçları patlayıncaya kadar alkışladılar.

Beş dönemdir yeldeğirmenleri ile savaşan, güçlü idareler yerine “Evet efendimci” buyruk erlerini kullanan, küçük hesaplarla büyük transferleri altın tepside rakibine sunan Lider Ali Koç’un bu maçtan harikulade bir ders çıkarması gerekir. Yalnızca Koç mu? Jesus da o denli… Bir ekibin hem kimliği ile hem de karakteri ile bu kadar oynanmaz. Üstüne üstlük, grup en kritik periyoda girmiş ve rakibi fırtına üzere eserken transfer görüşmesinde bulunmak yakışık almaz.
Maçın geneline gelince… Tolunay Kafkas ile birlikte farklı bir yapıya bürünen dirençli ve denetimli, üstüne üstlük güçlü bir ekip haline gelen Ankaragücü bir oldukça zorluk çıkardı Fenerbahçe’ye… Tolunay Kafkas, 2011’deki o kıymetli şampiyonluk sırasında, Gaziantep’in başındayken, Kadıköy’de Fenerbahçe taraftarını komaya sokmuş, uzatmalarla gelen golle sarı-lacivertliler keyifli sona ulaşmış, dönem sonunda da şampiyon olmuştu. “Bu bir dejavu mu?” bilemeyiz. Lakin şurası bir gerçek, dünkü grupla Galatasaray’ı yakalamak ve geçmek büyük bir hayal üzere görünüyor. Bir-iki örnek vereyim, ne demek istediğim çok güzel anlaşılır. Rossi bu grupta niçin, nasıl ve neden oynar? Paşa çocuğu mudur? Torpili kimdir?
Serdar Dursun… 11’de başlayacak hangi yeteneğe sahiptir? Hangi sistemin oyuncusudur? Ve onun da, Ali Paşa’nın torunu olma ihtimali var mıdır? İp üzere dizilmesi gereken savunmada gemici düğümü üzere tertip bozan Samet, hangi marifet ve kalite ile Serdar Aziz’i kesebilmektedir. Ve koskoca Fenerbahçe grubunda Ferdi Kadıoğlu oynamayınca; kadro oyunu, dikine hamle, en değerlisi ileride baskı nasıl bu türlü yalancı dolma üzere tatsız tutsuz olmaktadır?

Aslında soracak o kadar çok soru var ki… Ali Koç’un, “Sen bu kadar eder misin?” diyerek elleriyle rakibine teslim ettiği ve yılın en yeterli stoperi olmaya aday Abdülkerim Bardakcı’dan başlayabiliriz.
Neyse en azından kazanılmış bir maç var. Maç kazanılmışken taraftarın da tekrar heyecanlanması var. Umutlar hala tükenmemişken biz tenkitlerimizi biraz daha dondurucuda tutalım.