Hayat’ı anlatmaya devam ediyor

Seray Şahinler- “Masumiyet”, “Kader”, “Yeraltı”, “Bunaltı” başta olmak üzere Türk sinemasında özel bir imzası olan direktör Zeki Demirkubuz bu defa farklı bir kıssa yazıyor. Uzun yıllardır fotoğrafla ilgilenen Demirkubuz’un birinci ferdî standı “Hayat”, Müze Gazhane’de ziyarete açıldı. Stantta Demirkubuz’un 2009’dan bu yana çektiği 78 kare var. Tuhaf, İBB Miras ve İBB Kültür paydaşlığıyla düzenlenen ve direktörün yeni sinemasıyla tıpkı ismi taşıyan (Demirkubuz yeni sinemasının ekim-kasım üzere hazır olacağının muştusunu de verdi) standın küratörlüğünü Nurhak Kaya, sanat direktörlüğünü ise Ebru Yılmaz üstleniyor.

Zeki Demirkubuz fotoğraf çekmeye 14 yıl evvel başlamış. Türkiye’nin yanı sıra Japonya, Meksika, Amerika üzere birçok ülkede ‘ân’ı kayıt altına almış. Stanttaki seçki, dünyanın farklı coğrafyalarında rastladığı kayda paha anları, Demirkubuz’un gözünden izleyicilere açıyor. Tabiatın, kentin ve taşranın, varoluşun ve modernizmin üzerimizdeki tesirlerini karelerine yansıtan Demirkubuz fotoğrafı sinema kadar hayatın merkezine koyduğunu söylüyor ve ekliyor: “Fotoğraf denilen şey, daha doğrusu mana denilen iş, hakikaten sonsuz. Her biçimi var. Ortalıkta buna dair bir sürü sav, olgu var. Ben bütün bunların ortasında bana ilişkin olanı, bende bir hayat duygusu uyandıranı ortaya çıkarmak istedim.”

‘Çektirmekten nefret ederdim’

Kızının doğumundan sonra fotoğrafa merak saldığını belirten Demirkubuz, “Fotoğraf çektirmekten nefret ederdim… Hâlâ o denli bir hissim var. Çocukluğumda benim hiç fotoğrafım yoktu. Bir tane 40 kişinin içinden çok küçük bir fotoğrafım vardı. Kızım doğduğu vakit onu çekmeye başladım. ‘Benim fotoğrafım yok, onun olsun’ diye başladı iş. Sonra yürümeye başladım. ‘Forrest Gump’ üzere inanılmaz yürüyüşler yaptım. Sonra bununla yetinmedim. Gezmeye, kentlere, diğer ülkelere gitmeye başladım ki seyahatten nefret ederdim. Sonra ‘Ben buraları niçin çekmiyorum’ filan dedim. Elime bir-iki makine geçti onlarla çekmeye başladım. Sonra o büyüdü, büyüdü diğer bir şeye, bir standa dönüştü. Umarım becerdiğimi düşünürsünüz.”

Tıpkı sinemaları üzere hayattan, bilhassa sokaktan beslenen kareler bunlar. Hayatın en gerçek temsiliyet alanı sokaklar yansıyor fotoğraflara. Sokak satıcıları, meydanlar, çarşı pazarlar, boş sokaklar, tramvaylar, uçsuz bucaksız yollar, hikayelerde atıf yaptığımız ‘sıradan insanlar’ var fotoğraflarda. Demirkubuz, her ne kadar rastgele bir argümanda olmadığını söylese de birtakım fotoğrafların ‘güçlü rejiye’ sahip olduğunun altını çizmek gerek.

Serginin düzenlendiği L Binası, Müze Gazhane’nin yeni aktiflik alanı. Binanın yapısı, standın kurgusu ve fotoğrafların yerleşim biçimi ziyaretçilere bir sinemanın içinden geçiyor hissi veriyor. Stant 9 Eylül’e kadar görülebilir.