‘Dostlar Yerleşkesi’ yaraları sarıyor

ÇİĞDEM YILMAZ- Kahramanmaraş merkezli 7.7 ve 7.6 büyüklüğündeki 6 Şubat’ta konser için bulunduğu Diyarbakır’da yakalanan sanatçı Suavi, 2 aydır Hatay’da. Sarsıntının çabucak akabinde Antakya’ya geçen 72 yaşındaki Suavi, zelzelenin birinci günlerinde arama kurtarma çalışmalarına da katıldı. Sanatçı, zelzelenin 8. günü Antakya, Serinyol mahallesine yaklaşık 400 depremzedenin yaşadığı 42 çadırdan oluşan “Dostlar Yerleşkesi” kurdu. Suavi, Dostlar Yerleşkesi’nin ortaya çıkış sürecini ve sonrasını Milliyet’e anlattı:

‘Çığlık çığlığa dayanışma’

“Depremin olduğu gece yarısı Antakya’ya geldim ve o günden itibaren Antakya’da faaliyetlerimi yürütüyorum. Enkaz ve göçük çalışmaları sırasında gözüme takılan yarım futbol alanı büyüklüğünde bir alan vardı. Bu alanın rehabilite edilerek beşerler için kullanıma açılabileceğini öngördüm. Sekizinci günden itibaren bu yerleşkeyi kurmaya başladık lakin çok kolay olmadı. Burada inanılmaz bir kaos kelam konusuydu. Hiç kimsenin birbirini tanımadığı, çığlık çığlığa bir dayanışma vardı, akın akın yardım vardı lakin plansızlık çok yaygındı. Bu plansızlığın içerisinde Dostlar Yerleşkesi’ni kendi uğraşımızla oluşturabildik.

Doktorundan kuaföre…

Tüm altyapı çalışmaları kent şebekesine bağlanarak, dışarı en ufak bir atık bırakmaksızın bir yapılanma yapıldı. Elektrik sistemi çok profesyonel uygulandı. Tuvaletler, banyolar, çamaşırhaneler ve bulaşıkhaneler oluşturuldu. Su arıtma tesisi ve jeneratörlerimiz var. Beşiktaş ve Beylikdüzü belediyelerinin dayanağıyla de seyyar bir mutfak kuruldu. Özcesi yerleşkemizde, tabibinden kuaförüne kadar her şey var. Şu an yerleşkemizde 42 çadırımız var. Bizim çadırlarımız büyük olduğu için birtakım çadırlarda yakın akrabalar, aileler bir ortada kalabiliyor. 42 çadır olmasına karşın, yaklaşık 400 insan, daima ikamet bağlamında saydığımız tüm imkanlardan faydalanıyor. Küçük bir kent kurduk diyebilirim. Tek sorun işçi badiresi diyebilirim. Şuurlu olarak işçi diyorum. Zira buradaki kimi işler gönüllüğe dayalı olduğundan muhakkak bir mühlet sonra kesintiye ya da aksaklığa uğrayabiliyor.

Suavi, kimi işlerin gönüllüler tarafından yürütüldüğünü, bunların kesintiye uğramaması için işçiye gereksinim olduğunu söyledi.

Yara çok derin…

Sloganımız ‘Dayanışma yaşatır’. Biz dayanışmanın hem yaşattığını hem de buruk da olsa insanların, yüzünde bir tebessüm oluşturduğunu gördük. Burada çadırda yaşayan depremzedeler vakit zaman kendi çadırlarında, zeytin yağlı yaprak sarması ya da kısır yapıp buradaki gönüllere ikramda bulunabiliyorlar. Kuşkusuz bu yara çok derin bir yara ve asla kapatılmayacak. Düştüğü yeri ziyadesiyle yaktı. Biz yalnızca bu yaraya merhem olmaya, onları küçük küçük rehabilite etmeye ve acılı da olsa bir tebessüm yerleştirmeye çalışıyoruz.”

‘Ekonomiye dahil olmalılar’

Dostlar Yerleşkesi’nde kalanların iş hayatına dönebilmesi için de çalışma yürüttüklerini söyleyen Suavi, bununla ilgili de şunları söyledi:

“Çevredeki kauçuk fabrikasında yalnızca bayanların çalıştığını öğrendim. Patronla çabucak irtibata geçtim. Dostlar Yerleşkesi’nde çalışmak isteyen bayanların listesini alıp patrona vereceğim. Sabah ve akşam yerleşkeden servislerle işe gidip gelecekler. Maaşları ve toplumsal teminatları patronun teminatında olacak. Bunu da sağlayabilirsek çadırda kısmi de olsa, aylık dönemlerle maaş girmesi sağlanacak. Biz alandan çekildiğimizde, ‘Siz ayaklarınızın üzerinde her şeye karşın durmalısınız’ diyebilmeliyiz.”