Can Bonomo: Olağanın kendisini özledim

İhsan Dindar – milliyet.com.tr / [email protected]

 

Dünyanın neredeyse tamamı kapıları kapattı. İçine çekildi. Nisan’da Instagram üzerinden yaptığımız canlı yayında geleceğe dair umut taşıdığınızı söz etmiştiniz. Tüm dünyanın artık bir epey sıkılmış bir vaziyette beklediği o hoş günlere yaklaştığımıza inanıyor musunuz?

Elbette inanıyorum. Aksi halde yaşamak ne kadar sıkıntı olurdu. Geleceğe umutla bakmak lazım. Çağlar boyunca insanoğlu kaç badireler atlatmış, kaç zorluklarla sınanmış. Bu da bizim imtihanımız. Karamsar olmak vakti yavaşlatmaktan öteki bir işe yaramaz. Kara bir bulut üzere düşünmek lazım bu sıkıntıyı. Dünya dönüyor; elbette geçip gidecek.

 

2020’ye “Yine Karşılaşırsak” müziği ile veda ettin. Kelamlarına baktığımızda bir kıssa anlatıcılığı var. Çünkü kimi müzik kelamlarında de daha şiirsel bir istikamet de fark ediliyor. Müziğe imzasını atan isim olarak sen nasıl tanımlıyorsun? 

‘’Yine Karşılaşırsak’’ bu sene çıkardığım tek öykü temelli müzik oldu. Buna yazmaya başlamadan evvel karar vermedim. ‘’Güneş’’in bu kadar imgesel, ‘’Sen Bunları Duyma’’nın bu kadar rastlansal ve şiirsel olmasını da önden hesaplayarak yapmamıştım. İskeletini oluşturduktan sonra müziğin gitmek istediği yere gitmesini izlemek, bir ekip girileri yazma hareketinin kendisine emanet etmek daha çok hoşuma gidiyor. Böylece daha özebir daha eşsiz müzikler oluşturduğumu düşünüyorum. 

 Yine Karşılaşırsak şarkına performans yüklü bir klip de geldi. Müziğin kayıt süreci ve klipte kimlerle birlikte çalıştın? Sanırım evvelki çalışmalarından da aşina olduğumuz isimler var.

10 yıldır tıpkı grupla çalışıyorum. Klibi müziğin düzenlemelerini de üstlenen Can Saban çekti. Pandemi hasebiyle yaratıcı süreçte her zamanki kadar esnek olamamıza karşın kısıtlı imkanla mükemmel bir iş çıkardığını düşünüyorum. Performans sahnelerini Saban ve yapım amirimiz (aynı vakitte bir davulcu olan) Davet ile oynadık. Başrolde eski konut arkadaşım Ferhat Zamanpur ve çok sevgili eşi Eda Zamanpur eşlik etti bizlere. 

  

Müzik yapmanın yanı sıra müziği takip eden bunun üstünde düşünen de biri olarak sorum yeniden içinde bulunduğumuz periyoda dair olacak. Bu süreçte konuştuğum pek çok müzisyen, yeni beste yaparken içinde bulunduğumuz bu süreçte kaçınılmaz biçimde etkilendiklerini söz ettiler. Bu süreç, kelam ve bestelerine tesir etti mi? 

Onca telaşın ortasında ”Yazar tıkanıklığı’’ denilen illete teslim olmamak çok sıkıntı olurdu. Pandemi öncesinde de, hatta yazmaya başladığımdan beri devir dönem mustarip olduğum bir sıkıntıdır bu. Orta ara tıkanırsın, ne olduğunu anlamadan geçip sarfiyat. Yazmak, şartsız odaklanmayı gerektiren bir hadise. Mutsuzken, niyetliyken, aklında binbir türlü diğer şey varken icra etmek mümkün değil. Dünya pandemi üzere kocaman bir imtihana tabi tutulurken odaklanmak da  oldukça güç oldu. Alıştık, geçip gitti. Bu yalnızca müzisyenlerin ya da müelliflerin sınandığı bir problem de değildir eminim. Taksi sürücüleri de otomobillerini kullanırken binlerce öteki şey düşünüyor, masa başı işi yapan beşerler da gün içerisinde ekranlarına boş boş bakıyorlardır. 
?

“Müzik dalının altyapısal sıkıntılarını görmüş olduk”

Bu süreç seyahatleri, futbol maçlarını bile uzun bir müddet sekteye uğratmışken müzik, dijital platformlarda dahi olsa yeniden de bir biçimde devam etti. “Müzik iyileştirir” mottosuyla hareketle onlarca konser gerçekleşti. Lakin bunlar müzisyenlere maddi manada dönüşü pek de olmadığı aşikâr. Online konserler hakkında neler düşünüyorsun? 

Müzik dalının altyapısal sıkıntılarını görmüş olduk. Mutluluğumuzda da mutsuzluğumuzda da bizi yalnız bırakmayan müziğin ”iyi gün dostu” olduğumuz gerçeğiyle yüzleştik. Yutmak için çok büyük haplar bunlar. Umarım hoş günler geri geldiği vakit hayatta kalabilmiş performans merkezleri olur. O ışıklı büyük sahneleri kuran, görkemin ardında kan ter içerisinde emek veren emekçiler hala mesleklerini icra ediyor olurlar. Aksi halde online konser alternatif tahlil değil, tek tahlil haline gelecek.  

 

Bir müzisyen olarak eski olağana dair en çok özlediğiniz şey nedir? 

Arkadaşlarıma sarılmayı, sahneye çıkmayı, maskesiz dolaşmayı. Olağanın kendisini özledim.

Sinema kısmı mezunu birisiniz. Kendi müziğinize da klip çektiniz. Ki geçmişte kliplerinizde Can Saban ile çalışmalarınız yükte. Görüntü dışında önümüzdeki devirde sinemaya dair bir şeyler de başınızda var mı? 

Okuldan mezun olduktan sonra sinemayı tam manasıyla bırakmış sayılmam. Hala bir senaryo danışmanlık takımında etkin olarak çalışıyorum. Bir noktada kendi işlerimi çekmek istiyorum. Daha evvel kendime çektiğim görüntüler bu beklenen çalışmaların provalarıydı. Çok keyif alıyorum setlerden. Beni bu kadar keyifli eden bir şeye daha fazla adım atmamam kendime haksızlık olur. Ne vakit, nasıl ve ne yapacağıma şimdi karar vermedim ki bu arayışın içerisinde olmak işin en zevkli kısmı esasen.

 

Üç şiir kitabınızın yanı sıra artık yeni yıla dijital bir platformda Oyunlar Holding programıyla merhaba dediniz. Dikkat cazip ve takdir edilesi bu üretkenliğin ardındaki temel motivasyon nedir? 

Temel motivasyon sevinç. Oyunlar Holding ve şiir gece ve gündüz kadar farklı iki disiplin hayatımdaki. İkisi de bana yalnızca sevinç veriyor. Şiire dair kendime verdiğim kelamların hepsini tuttuğumu düşünüyorum. Harvard Üniversitesi’nin Online Eğitim programıyla ‘’Amerikan Şiiri’’ mezunu oldum. En son çıkardığım kitap ‘’Parya Koma’’ Yunus Emre Şiir Ödülü’ne layık görüldü. Hala aylık mecmualara köşe yazmaya devam ediyorum. Yazmak meşakkat ve disiplin isteyen bir sorun. Bütün bunların ortasında  insan nefes alabileceği küçük boşluklara gereksinim duyuyor. ‘’Oyunlar Holding’’ ile kendi boşluğumu kendim yarattığımı düşünüyorum.  Elbette müzik ve şiir bana daha kesin daha onulmaz bir keyif veriyor fakat haftanın bir günü arkadaşlarımla buluşup saçmalamaya, gülmekten yere düşmeye de çok gereksinimim var. Röportaj buraya kadar okuyan arkadaşlara da naçizane tavsiyem; tam manasıyla ”saçma sapan” bir şey izlemek ve gülmekten yere düşmek istiyorsanız Gain Medya’da ‘’Oyunlar Holding’’i izleyebilirsiniz.