Barış Başdaş zelzele felaketini anlattı! ‘Adeta dehşet sineması gibiydi’

Barış Başdaş, sarsıntı felaketinde yaşadıklarını anlattı. Yeni Malatyaspor’dan ekip arkadaşı Ahmet Eyüp Türkaslan’ın vefatı sonrası acısını derinden hissettiklerini lisana getiren Barış Başdaş, ‘korku sineması gibiydi’ sözlerini kullandı.

Yeni Malatyaspor’da Yılmaz Vural’ın verdiği müsaade sonrası tüm kadro arkadaşlarının sarsıntıya yakalanmadığını belirten Barış Başdaş, “Takımın yarısı iki gün müsaade verildiği için kentte değildi. Allah’tan yoktu. Zelzele anında tesislerdeydim, orada kalıyorum. Camdan değil, ikinci katta merdivenin oradaki duvardan atladım. Ayağım şişti, bileğim burkuldu. Hava karlıydı ve elektrikler kesilmişti. O an ne yapacağınızı bilmiyorsunuz. Ben maçta bu türlü koşmadım. Ufak tefek sarsıntılar yaşadım lakin bu kıyamet kopmuş gibiydi” dedi.

İkinci sarsıntıda büyük bir şok yaşadıklarını lisana getiren deneyimli futbolcu, “”İkinci zelzelede meskenlerin halini görünce, dışarıda donduk kaldık. Alandan tesisi görüyorum, taban bizi sağa sola fırlatıyor. Dedim bu zelzele değil, kıyamet. Adeta zelzele, her şeyi yıkmak için elinden geleni yapıyordu. ‘Güm güm’ diye ses geliyordu. Dehşet sineması üzereydi adeta yaşadıklarımız. Birinci sarsıntı sonrası tesislerde birisi telefona baktı ve ‘Eyüp ağabeyin meskeni yıkılmış’ dedi. Ben sonraki gün gidebildim fakat hocalarımız çabucak Eyüp’ün meskenine gittiler. ‘İnşallah O ve enkaz altındaki herkes kurtulur’ diye dua ettik. Psikolojiniz kötü bozuluyor. ‘Futbol oynayayım, güzel bir hayatım olsun’ diyorsun lakin sonra her şeyin boş olduğunu anlıyorsun. Paran olsa ne olur, ne yemek ne akaryakıt alabiliyorsun o an. Tesislerimiz sağlamdı. Spor salonunda yatıyorduk. Birçok insan oraya kalmak için geldi. Benzinciye gittik, ne varsa torbaya doldurduk. 15-20 dakikada getirdiğimiz her şey bitiyordu” diye konuştu.

Ahmet Eyüp Türkaslan’ın enkazda olduğu periyotta her gün konutuna gittiğini söz eden Barış Başdaş, “İlk gün sanırım yalnızca 1 tane bisküvi yiyebildim. Hayatta kalan herkes, birbirine yardım ediyordu. 5. günü Almanya’ya ailemin yanına döndüm fakat Eyüp enkazdan çıkana kadar her gün oradaydım. Yılmaz Vural hocamız durumumuzu sordu ve ‘Siz benim evlatlarımsınız. Duramıyorum burada, geleyim’ dedi. Hocaya, ‘Gelmene gerek yok. Burası vahim, gelsen bir şey yapamazsın’ dedim. Futbol konuşmadık. Herkes Eyüp’ü merak ediyordu. Kaldığı binada 55 insan varmış. Eyüp enkazdayken, çıktı haberi yayıldı. Palavra haberdi. İnsanların bir şey yazarken evvel düşünmeleri gerek. O an Eyüp’ün eşi tesislerde telefondan haberi görmüş ve yalın ayak koşmaya başlamış. Tesiste yakalayıp, güç sakinleştirmişler” açıklamasını yaptı.

Yakında Malatya’ya gideceğini belirten Barış Başdaş, “Üçüncü günü ne yazık ki Eyüp’ün acı haberi geldi. Eşine haberi hastanede, sakinleştirici yapıldıktan sonra söyleme kararı almıştık. Çok sıkıntı anlardı. Sarsıntısı bırak, sonrasıda kaos. Yardım ediyorsun fakat herkese yetişemiyorsun. İnşaatların bitmesi en az 1 sene sürer. Malatya’da barınma sorunu var ve ‘İnsanlar ne yapacak’ diye düşünüyorsun. Akaryakıt istasyonları, parayla yakıtı sattılar. O an ticareti nasıl düşünürsün! Benim Malatya’da benzincim olacak, parayla satmaya utanırdım. Almanya’ya döndüğümde birinci vakitlerde hiç uyuyamadım. İstanbul’da şu an bana üst katlardan ücretsiz daire verseler kalamam. Almanya’da yüksek katlı meskenler yok. 2- 3 katlı konutlar. Şu an Malatya’daki durum bilinmeyen. İnsanları geri döndürmek için sporu geri getirmek lazım. Esasen öncelik kulübü değil, kenti tekrar ayağa kaldırmak üzerine şurası. Yardımların devam etmesi kural. Bu felaket herkesin başına gelebilir. Yaşamayan bilmez. Yakında Malatya’ya tekrar gidip, oradaki dostlarımı da ziyaret edeceğim” tabirlerini kullandı.

Depremin akabinde futbol oynayan oyunculara mana veremediğini tabir eden Barış Başdaş, “Enkazın altından çıkan ya da sarsıntısı yaşayanların futbol oynaması kolay değil. Şu an oynayanlara da mana veremiyorum. Lakin daha fazla bir şey diyemiyorum. Sonuçta para kazanmaları gerekiyor. Ne yazık ki bizim futbolcuların, diğer mesleği yok. Gerçek manada eğitim çok kıymetli. Futbol, esasen bir yere kadar var. Almanya’ya döndüğümde annem, ‘Futbolu bırak, oynama’ dedi. Malatya’da zati mukavelem dönem sonunda bitiyordu. Yaza kadar futbol oynamama kararı aldım. Antrenmanlarımı burada yapıyorum. Soranlara da ‘Psikolojim yerinde olmadığı için arkadaşlarıma yararlı olamayacağım’ karşılığını verdim” dedi.